Heel veel koffie

Heel veel koffie

Koffie, koffie en nog eens koffie.

Begin jaren ‘80 van de vorige eeuw, dat lijkt al weer een hele tijd geleden, werden we geconfronteerd met de diefstal van een grote partij koffie bij een plaatselijke supermarkt. De bedrijfsleider begreep er helemaal niets van, want er waren geen braaksporen. Afijn, de aangifte werd opgenomen en voor alle zekerheid werd de technische recherche er nog bij geroepen, maar ook deze kon geen sporen vinden.

Een week later was het weer raak en opnieuw was bijna de gehele voorraad koffie verdwenen. De dief of dieven waren zo leep geweest om een aantal pakken koffie op rij te laten staan, zodat het op het eerste gezicht leek alsof er niets gestolen was. Toen men de voorraad koffie in de winkel wilde aanvullen, bleek echter bijna de gehele voorraad te zijn verdwenen, als zijnde opgelost in rook. Wij kwamen er weer bij en opnieuw was het een raadsel hoe die koffie verdwenen was. Ook nu werd de aangifte opgenomen en werd voorzichtig gevraagd aan de bedrijfsleider of hij zijn personeel wel vertrouwde. De bedrijfsleider stak de handen voor zijn personeel in het vuur en was er vast van overtuigd dat deze niets met de diefstal te maken hadden.

Hij was er na veel rekenen achter gekomen dat er steeds grote partijen koffie uit de supermarkt verdwenen waren en wel zodanig dat ze de kassa niet de op de normale manier passeerden. Uit de papieren bleek, dat er regelmatig tientallen pakken koffie als sneeuw voor de zon verdwenen uit de winkel en het magazijn. Hij snapte er nog steeds niets van, had allerlei scenario’s de revue laten passeren, maar kon er niet achter komen waar de koffie was gebleven.

Omdat wij geen enkel aanknopingspunt hadden, bleef voor ons niets anders over dan om steeds opnieuw de aangifte op te nemen als er weer een partij koffie was verdwenen. De bedrijfsleider was elke keer als dat gebeurde in alle staten en ontsteld dat wij niet achter de daders konden komen. Onze handen waren toen gebonden, omdat wij ook niet wisten waar we het moesten zoeken. Tegenwoordig is er veel technische ondersteuning mogelijk, zoals videobewaking, bewegingsmelders en stille alarminstallaties. Toentertijd was dat nog niet aan de orde. Het enige wat we konden doen was de supermarkt wat vaker in onze nachtelijke surveillance op te nemen voor een toevalstreffer.

Op één van deze nachtelijke surveillance, reed ik samen met Jan, een zoon van Piep’n Schra uit Staphorst, die later de politie vaarwel zei en mij voorging de kunstwereld in, met de patatwaag’n door Rijssen. Ook nu controleerden wij deze supermarkt op onregelmatigheden en reden de parkeerplaats op, achter deze supermarkt. Door ons werd niets verdachts aangetroffen, behoudens een geparkeerde auto, die daar volgens ons niet thuis hoorde. De geparkeerde auto stond overigens netjes in de vakken geparkeerd naast enkele andere bekende auto’s die daar vaker stonden. Het kenteken van de auto werd genoteerd in een notitieboekje en we reden verder nachtelijk Rijssen in. In die dagen draaiden we onze nachtdiensten tot 03.00 uur en moesten we de volgende dag om 13.00 uur weer beginnen. Toen ik diezelfde middag weer op de kazerne kwam, was men net bezig om weer een aangifte op te nemen van de supermarkt beheerder, want er was weer een partij koffie op raadselachtige wijze verdwenen.

Tijdens de koffie die middag hoorde ik het verhaal aan van de collega die de aangifte had opgenomen en vertelde hem voor de grap, dat ik wel wist wie de dader was. Hij keek me wat vreemd aan en ik vertelde hem wat we die nacht hadden gezien en dat we het kenteken van de vreemde auto hadden genoteerd. Hij verklaarde mij voor gek, wat ik hem niet kwalijk nam, omdat ik er zelf ook niet veel van geloofde. Na de koffie werd voor alle zekerheid toch even de meldkamer gebeld om het kenteken na te trekken. Het kenteken stond op naam van een persoon uit een plaats in het Sallandse. Voor alle zekerheid werd de bedrijfsleider van de supermarkt gebeld en hem gevraagd of deze persoon bij hem bekend was. Niets bleek minder waar. Het kenteken stond op naam van een ex-werknemer, die wegens diefstal op staande voet ontslag had gekregen. Dit had zich ongeveer 1 jaar daarvoor afgespeeld. Bij ons ging op dat moment geen lampje branden, maar zeg maar gerust een schijnwerper van 1000 watt. Er werd direct overleg gepleegd met onze baas, die ons opdroeg de zaak te onderzoeken. In de patatwaag’n werd koers gezet naar de woning van de ex-werknemer in een klein plaatsje in Salland. Ter plaatse belden wij aan en toen de deur werd geopend, roken we al dat we goed zaten. Ik overdrijf niet. Er kwam ons een koffielucht tegemoet, die zijn weerga niet kende. De man werd in kennis gesteld van onze komst en bekende ter plaatse dat hij gedurende een langere periode koffie en andere goederen, tijdens de nachtelijk uren, had weggenomen uit die supermarkt. Hij had dit gedaan uit wraak, omdat men hem onterecht had ontslagen. Hij werd ter plekke aangehouden en zijn woning werd doorzocht op gestolen goederen. De verdachte werd door collega’s van de plaatselijke politie overgebracht naar de kazerne in Rijssen.

Tijdens het onderzoek in de woning troffen we een gigantische hoeveelheid koffie aan, alsmede diverse andere nieuwe spullen, die kennelijk uit die diefstallen afkomstig waren. In totaal troffen we 2126 pakken koffie aan, die her en der in de woning verspreid lagen. Je kon niet ergens naartoe kijken zonder koffie te zien. De verdachte werd in verzekerde bewaring gesteld en bekende een aantal diefstallen uit deze supermarkt. Toen hij nog bij deze supermarkt werkte was hij in het bezit van de sleutels van dit bedrijf. Voordat hij deze had ingeleverd, had hij een kopie gemaakt van de sleutel van de achterdeur van deze supermarkt. Zodoende kon hij ongezien en zonder sporen achter te laten deze koffie en andere spullen uit de winkel wegnemen. Pech voor hem, dat wij nou net even het kenteken van zijn auto moesten noteren tijdens deze nachtdienst. Tegen deze verdachte werd een proces-verbaal opgemaakt en de bedrijfsleider van de supermarkt werd nog dezelfde dag van ons succes in kennis gesteld. De spullen gingen terug naar de rechtmatige eigenaar, nadat de verdachte hiervoor een afstandsverklaring had getekend. Volgens de bedrijfsleider waren we net op tijd geweest met het oplossen van deze zaak, omdat hij al door de hogere legerleiding ter verantwoording was geroepen. Wat een genoteerd kenteken tijdens een nachtdienst al niet kan doen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *