Gajes uit Haarlem

Gajes uit Haarlem

Dat het hier werkelijk om een stelletje bandieten ging, getuigt de werkwijze waarop een groep jonge mannen uit Haarlem door het gehele land aan het inbreken was geslagen. Zo braken zij in Rijssen 20 keer, in Goor 10 keer, in Nijverdal 6 keer en in Raalte 3 keer in. De bandieten waren hondsbrutaal en braken in een tijdsbestek van een half jaar, 230 keer in bij bedrijven op industrieterreinen in het gehele land. Hierbij werd vaak meer schade veroorzaakt, dan dat de buit opbracht.

Om deze inbraken een halt toe te roepen werd een rechercheteam geïnstalleerd, waarvan ik ook deel uit mocht maken. Alle 230 zaken werden in dit onderzoek betrokken en uitgespit. Al snel bleek dat het spoor leidde naar een groep personen woonachtig in Haarlem. Uit verschillende tips, signaleringen en een enkele verklaring van een tipgever uit het criminele circuit van Haarlem, bleek het te gaan om een groep van zeven personen in de leeftijd van ongeveer 25 jaar, die in verschillende samenstellingen op pad gingen.

Nu we dus gericht aan het werk konden, werden deze heren onder de tap (afluisteren van door hen gepleegde telefoongesprekken) geplaatst. Dat ze niet erg doorgewinterd waren bleek al gauw, omdat men over de telefoon hele gesprekken voerde over hoe, waar en wanneer ze hadden ingebroken in bepaalde plaatsen en op bepaalde plekken. Een van deze gesprekken is mij in het bijzonder bijgebleven. Men schepte tegenover elkaar op hoe brutaal men wel niet was. Een groep had ingebroken in een bedrijfspand in het Oosten van het land. Nadat ze het pand binnen waren gegaan, hadden ze gemerkt dat er nog iemand aan het werk was. Deze persoon zat te werken achter zijn bureau en was zich een hoedje geschrokken toen de heren het kantoor binnen waren gekomen en “boe” hadden geroepen. Hierna waren ze als de gesmeerde bliksem weer vandoor gegaan. Iedere andere inbreker zou stilletjes het pand weer hebben verlaten, maar zij niet.

Ook hoorden wij via de tap, dat ėėn van de knapen een flatje had gehuurd en hiervoor spullen nodig had. Hij had zijn zinnen gezet op een dure stoel van rond de 2500 gulden. Hij was naar de zaak gelopen midden in het centrum van Haarlem, had vervolgens met een stoeptegel de ruit ingeslagen en de stoel uit de etalage genomen en was hiermee op zijn rug naar zijn flatje gelopen. Ook kregen we via de telefoontap mee, dat ze een inbraak hadden gepleegd in een bedrijf en daar een aktetas hadden meegenomen. Thuisgekomen bleek echter, dat er voor hen waardeloze papieren in hadden gezeten, waarna ze vervolgens de tas in de gracht hadden gegooid ter hoogte van hun flat.

In het voorbereidende onderzoek wilden wij graag deze tas als bewijs in handen krijgen en met medewerking van een duikteam van de brandweer van Haarlem en de brigade van de Koninklijke Marechaussee in Haarlem werd geprobeerd om de tas boven water te krijgen.  Het probleem was echter, dat het bij daglicht moest gebeuren. Omdat de gracht echter recht tegenover de flat van ėėn van onze verdachten liep, konden we hier niet met een duikteam gaan duiken zonder dat dit al te veel opviel. De oplossing werd gevonden met medewerking van de marechaussee. Hun kazerne lag namelijk aan diezelfde gracht en vanaf het kazerneterrein konden de duikers ongezien het water in komen om zo onder water naar de plek te zwemmen waar de tas in het water was gegooid. Aan mij de schone taak om met de duikers onopvallend mee te lopen voor eventuele calamiteiten.

Dat niemand ook maar iets in de gaten heeft gehad mag wel een wonder heten, want de luchtbellen die om de paar meter boven kwamen spraken boekdelen. Eindresultaat van deze duiktocht was de tas, die al gauw werd gevonden. Op de kazerne van de marechaussee aangekomen, bleek het een schot in de roos te zijn dat we zoveel moeite hadden gedaan om de tas boven water te krijgen. Niet alleen de papieren van het bedrijf waar was ingebroken zaten in deze tas, maar ook nog verschillende andere interessante spullen. Spullen waarvan uiteindelijk is gebleken dat deze uit een aantal inbraken afkomstig waren, die door deze groep waren gepleegd.

Zoals vermeld praatte men frank en vrij over de telefoon en dit kwam ons later ook nog goed van pas toen de heren al hoog en droog achter slot en grendel zaten. Ook maakten ze via de telefoon afspraken voor volgende inbraken. Nadat wij op een gegeven moment weer via de tap hadden gehoord dat men weer op pad zou gaan, werden een observatieteam en een arrestatieteam ingeschakeld. Deze teams vingen drie van onze “vrienden’ op bij het verlaten van hun woning en volgden hen naar een industrieterrein in de Achterhoek. Door het observatieteam werd geconstateerd dat deze knapen, waarvan inmiddels bekend was wie ze waren, inbraken in een bedrijfspand. Toen het trio het pand weer wilde verlaten werden zij door het arrestatieteam in de kuif gepikt. Tijdens deze aanhouding wist echter ėėn van de verdachten te ontsnappen. Voordat deze verdachte echter alarm kon slaan, in die tijd waren er nog geen mobieltjes, werden direct een aantal huiszoekingen en arrestaties verricht van andere, tot deze groep behorende, personen. In totaal werden 6 personen aangehouden en werd een grote hoeveelheid luxe goederen, al dan niet van diefstal afkomstig, in beslag genomen. We misten er echter nog twee. De voortvluchtige verdachte en een verdachte die op het moment van de huiszoeking niet thuis was.

De volgende dag melde hij zich tijdens een telefoongesprek met zijn vriendin en gaf haar het adres op waar hij zich op dat moment bevond. Onmiddellijk gingen we naar dat adres en bij aankomst probeerde de verdachte nog te ontsnappen door via het slaapkamerraam en de dakgoot naar een andere woning over te lopen. Pech voor hem was, dat de eigenaar van die woning zijn ramen had gesloten en hij dus niet naar binnen kon komen. Hij probeerde vervolgens nog te ontkomen door aan de dakgoot te gaan hangen en zich te laten zakken. Opnieuw was het geluk niet met hem, want toen hij zich lieten vallen en op de grond terecht kwam doken wij met twee collega’s op hem en voorzagen hem van de twee bekende van rijkswege verstrekte armbandjes.  De verdachte die wist te ontsnappen werd pas enkele weken later aangehouden, nadat hij zich vrijwillig had gemeld. Voordat het echter zo ver was, waren er enkele invallen gedaan bij zijn vriendin en bij zijn ouders, omdat hij daar was gesignaleerd.

Hij was tevens bijna gearresteerd bij de sociale dienst, waar hij zich moest melden voor zijn uitkering. Hier hadden we een val opgesteld en speelden voor ambtenaren van de sociale dienst, hem achter de balie opwachtend. Net toen hij het gebouw binnen wilde gaan kwam er toevallig een politieauto langs rijden en de verdachte dacht dat de collega’s in deze auto hem moest hebben. Hij zette het op een lopen en verdween in de drukte van de grote stad. Na enkele dagen meldde hij zich bij de politie om zijn straf te ondergaan. Hij was het zo spuugzat dat de politie hem steeds opjoeg, dat hij niemand meer vertrouwde en bij wijze van spreken op alle hoeken van de straat politie zag staan. Alle verdachten kregen gevangenisstraffen opgelegd, waarbij alle in beslag genomen goederen verbeurd werden verklaard.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *