Ge-tjan met de Kett’n en de Kamergaeije

Ge-tjan met de Kett’n en de Kamergaeije

Voor degenen die het Riessens niet bij machte zijn vindt u onderaan van dit verhaal het verhaal in het Nederlands.

In miene loopbane bie de Riessense bosjaagr’s harre wie onmeunug nauwe contact’n met de gemeenteboys van de gemeente Riessen. Op de eerste plaatse was doar de burgemèèster, Ge-tjan met de Kett’n (burgemeester Smit) woar as wie as bosjaagr’s een pötje konn brekk’n.  He dreug oons as bosjaagr’s een woarm harte too. An Ge-tjan met de kett’n had’n wieleu te daank’n dawwe ne nieje kezerne kreeg’n an ’n M:olnstal neust de brandweerkezerne. Persoonlijk geunge noar ’n Haag um dit vuur mekoar te krieg’n. Toene bie de rieksgebouwendiens te heurn kreeg, dat dr gen geeld vuur was um disse kezerne te bouw’n, stell ne vuur dat de gemeente Riessen dit geeld wa zolange vuur wol scheet’n. De rieksgebouwendient gung acoord en in 1987 harre wie ne mooie nieje kezerne. As daank hew ’t plein achter de kezerne edeupt as Burgemeester G.J.Smit plein.

Datte ne kearl was van duurpakk’n ko’j oetmaak’n oet ‘n poar dinge dete vuur de bosjaagr’s van Riessen  hef e’doan. In de tied van de öliecrisis, moggen wie van ‘n groot’n baas oet ‘n Haag met de patatwaag’n ma ‘n poar kilometer per dag jaag’n. Ge-tjan dach dat dee keals van de pot wann e’rukt en he gaf  n‘opper (oonzen baas)  toostemming, dat de patatwaag’n kon tenken op de gemeentewoarf. Verder gaffe min of mear an de Kamergæije stilzwiegnde permissie om oons te helpen in vuurkommende zaak’n.

Verder was Ge-tjan ne kearl van staand. A’j um op stroate teeg’n kwamm’n dan stunne dr op daj ‘m groot’n met de haane an de pette. A’j dat nit deen, dan reupe oe terugge en kreej de wind van vuur’n. Zo harre ne privé cheffeur met‘n gemeentepak an, dent oawera met um hen gung. Bie evenementen harre wie mar te zorg’n daw ne parkeerplaatse vuur em reserveer’n.

Ik harre ’t net oawr de Kamergæije. De Kamergæije was nen ambtenaar dent bie openboare woark’n an de gaank was. Hee reegl’n van alles en nog wat en mos ie wat e’regelt hemm’n, dan moj bie um wen.

Ik herinnere mie nog as ne dag van gister’n, daw an de gank war’n met een poar drugsfiguur’n. Disse figuur’n war’n an ’t dealen (ik kenne hier gin Riessens woord vuur) op ’n adres in Riessen. Noa veule oonderzeuk’n warre wie dr achter e’kumm’n, dat dat vanoet dit hoes gebuur’n, mear ’t probleem was, daw dit  adres meujlijk konn’n bekiek’n. Vanoet ėėn puunt konne wie de vuurduure van dit hoes bekiek’n, moar dr stun ne boom in de weg. As dr bie dat hoes klant’n an de duure kumm’n, dan kowwe nit zeen wee dat waarn. De Kamergæije word’n e’ vroag’n of hee ne oplössing had. He kwam kiek’n en gung weg zoonder wat te zegg’n. Het was mear effen of dr kum ‘n gemeentewaagnkje van de plantsoendiens. Efkes later kleunk ’t geroonk van ne motorzaage en veur aw dr oarg in hadd’n was ’n boom vot en hadd’n wie een mooi oetzich op de vuurduure van dat hoes. Duur dit kordate optræn konne wie ne drugsliene oproll’n. Vandaage an dag zol zonne actie neet mear könn’n en kreeg ie van alles en nog wat op oe dak um zo mear ne boom umme te zaag’n. In den tied wurn zonne beslissing gewoon e’numm’n en wurn dr wieter nit oawr ekuiert.

‘n Ander staaltje van probleem’n oplöss’n was ’t volgende. Wie hadd’n via de Kamergæije ne schoftkeet van de gemeente e’regelt um te post’n op ne garagebox, woer wie achter warn e’kömm’n,  dat doar ne gejatt’n auto in stun. De gemakkelijkste meneere was um ‘n auto dr oet te haal’n en dissen trugge te geew’n an ‘n rechtmoatigen eigenaar, ma zo doow dat bie de bosjaagr’s in Riesn neet. Wie woll’n den figuur achteroawer trekk’n (oppakk’n) dent den auto in die garage har e’zet. Wie harr’n ‘n probleem met ‘t oetzich op den garagebox, umdat dr stuerig wier andere auto’s vuur dissen box wönn too e’zat. Wier wurn de Kamergæije dr bie e‘haalt. He bekeek de zaak en gung an ’t woark. ’t Was mar effen of doar kömm ’n stel gemeentekearls an, deet hier en doar een poar hekk’n toozatt’n en ‘n poar meter van de stroate  d‘roet haal’n, wat resulteer’n in ‘n prachtig oetzich op’n garagebox.

Resultaat van dit oonderzeuk was daw op heterdaad twee knaap’n konn oppakk’n deet ‘n auto oet de garagebox woll’n haal’n. Noadat ’n auto was terug e’geew’n an eigenaar kreege wie oet dankboarhæd ne deuze gebak. Feitelijk moggen wie dat nit annemm’n, moar de eigenaar van ‘n auto leut de deuze op de kezerne achter en tis toch jammer um zonne deuze in ‘n vuilnisbak  te gooi’n. Dus wie hebt em met zin all’n lekker bie de koffie op  e’peuzeld.

Ontelboare keer’n hef de Kamergæije oons, de bosjaagr’s van Riessen, (ie kunt bosjaagr’s in dit geval ok leazen as  de Riessense bevolking) veurt e hölp’n. De Kamergaæije kon dit allemoal doone, umdat he wörd’n e’dekt deur Ge-tjan met de kett’n. In dee tied leu dus het gezegde: “In Riessen en Amerika is alles meugelijk”, wier van zich sprekk’n.

Gait Jan met ’n Kettn en de Kamergaije.

In mijn loopbaan bij de Rijssense Bosjaag’rs hadden we zeer nauwe contacten met ambtenaren van de gemeente Rijssen. In de eerste plaats met oud-burgemeester Smit (Gertjan met ’n Kett’n), die de politie een warm hart toedroeg. Hij was de grote regelaar en drijfveer, achter een nieuw te bouwen kazerne aan de Molenstalweg in Rijssen. Hij is hiervoor persoonlijk naar Den Haag gegaan en toen hij daar hoorde dat de Rijksgebouwendienst geen geld had om dit bureau te bouwen, stelde hij voor dat de gemeente dat dan in eerste instantie zou voorschieten. Na niet al te lange tijd konden we onze intrek nemen in de nieuwe Kazerne en als dank werd het plein achter de Kazerne tot G.J.Smitplein gedoopt.

Dat hij een man was van doorpakken werd nog duidelijker in de tijd van de oliecrisis per dag, toen ons werd opgelegd dat we maar een paar kilometer per dag met de patatwaag’n mochten rijden. Dat vond hij te gek voor woorden en hij gaf de groepscommandant opdracht om met de patatwaag’n te tanken op de gemeentewerf.

Een andere grote steun die, min of meer met stilzwijgende toestemming van de burgervader, ons steeds weer tegemoet kwam, was de Kamergaije. De Kamergaije was een ambtenaar van de gemeente Rijssen, die in grote lijnen allerlei zaken regelde. Ik herinner mij nog als de dag van gisteren, dat we onderzoek deden naar een aantal drugsklanten die aan het dealen waren op een adres in Rijssen. We hadden na veel speurwerk uitgedokterd dat er vanaf een bepaald adres in Rijssen gedeald werd. Het bewuste pand was zeer moeilijk ongezien te benaderen en er was eigenlijk maar één punt vanwaar we uitzicht hadden op de voordeur van dit pand. We  hadden het “postpunt” aldaar geregeld, maar vanuit dat “postpunt” hadden we net niet voldoende zicht op de voordeur van die woning. In ons gezichtsveld stond een boom die dat zicht flink verhinderde. Om te kunnen zien wie er precies aan de deur kwamen om drugs te kopen is een goed uitzicht een vereiste. Gezien onze ervaringen met de Kamergaije werd hij gebeld en we legden hem het probleem voor. Hij kwam ter plaatse, nam de situatie in ogenschouw en ging weg zonder wat te zeggen. Na enige tijd verscheen er een wagentje van de plantsoenendienst van de gemeente. Er werd een motorzaag te voorschijn gehaald en voor wij het wisten hadden we een prachtig uitzicht op die voordeur. Deze samenwerking resulteerde in het oprollen van een drugslijn. Tegenwoordig zou een dergelijke actie uit den boze zijn en zou je het hele ambtelijke apparaat over je heen krijgen, maar vroeger werden dergelijke beslissingen snel en effectief genomen en werd er verder niet over gepraat.

hadden we een keer een schaftkeet geregeld bij de Kamergaije om te posten op een garagebox, waarin een gestolen auto stond. De makkelijkste manier was om die auto uit die box te halen en deze terug te geven aan de eigenaar, maar de bosjaagr’s uit Rijssen kozen niet voor deze makkelijke weg en wilden diegenen in de kraag vatten, die deze auto hadden gestolen. Wederom was er een probleem met het uitzicht. De box bevond zich aan de straatzijde, waardoor er steeds weer busjes of andere voertuigen voor geparkeerd werden die ons het uitzicht belemmerden. In deze situatie werd weer de hulp ingeroepen van de Kamergaije, die de zaak opnam en vervolgens zijn maatregelen trof. Even later liepen enkele stratenmakers de straat in, die rigoureus een gedeelte van de straat opbraken, er een hek voor plaatsten en weer vertrokken. Vervolgens hadden wij een prima uitzicht op de garagebox. Het resultaat was dat twee knapen op heterdaad betrapt werden toen ze de auto wilden ophalen. De knapen werden gearresteerd en de auto werd teruggegeven aan de rechtmatige eigenaar, die uit dankbaarheid een doos gebak aan de kazerne bracht. Hoewel we dit eigenlijk niet mochten aannemen hebben we het ons goed laten smaken. Deze gebeurtenissen van 20 tot 25 jaar geleden doen maar weer eens eer aan het credo; “In Riessen en Amerika is alles mogelijk”.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *